WYKONAWCY

Michał Bajor
urodził się 13 czerwca 1957 roku. Od najmłodszych lat mieszkał w Opolu, dorastał w atmosferze festiwali i teatru. Jego ojciec był aktorem w teatrze lalek i kilkuletni Michał często obserwował jego pracę. Jako mały chłopiec zagrał swą pierwszą w życiu rolę: został wilkiem w adaptacji Czerwonego Kapturka. W dzieciństwie uczył się także tańca i gry na fortepianie. Debiutuje w 1970 roku w eliminacjach do Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Miał wówczas trzynaście lat. Trzy lata później, po wygranym Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, zaproszony został do udziału w XIII Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie. W latach 1975–76 koncertuje z orkiestrami Stefana Rachonia i Henryka Debicha. Zauważony przez debiutującą Agnieszkę Holland siedemnastoletni Bajor zagrał w filmie Wieczór u Abdona u boku gwiazdy polskiego kina – Beaty Tyszkiewicz. Po ukończeniu szkoły średniej dostaje się na studia w warszawskiej PWST. Jeszcze na studiach, w 1979 roku, wystąpił w znakomitej sztuce P. Schaffera pt. Equus w warszawskim Teatrze Ateneum. Wielokrotnie stawał przed kamerą, współpracując z najlepszymi polskimi reżyserami: Kieślowskim, Sass, Bajonem, Żebrowskim, Falkiem, Koprowiczem i wieloma innymi. Był jazz, W biały dzień, Limuzyna Daimler–Benz, Medium, Przeznaczenie, Ucieczka z kina „Wolność” to tylko niektóre obrazy z udziałem aktora. Należy również pamiętać o nominowanym do Oscara filmie Hanussen Istvana Sabo, w którym Michał wystąpił u boku Klausa-Marii Brandauera (1988). Po sukcesach na Festiwalach Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (1984, 1986) zaśpiewał Bajor – tym razem już jako gwiazda – na festiwalu sopockim, zdobywając nagrodę dziennikarzy dla najlepszego wykonawcy. W 1987 roku artysta nagrał swą pierwszą płytę – Michał Bajor Live, na której znaleźć możemy takie przeboje jak Ogrzej mnie czy Walc na tysiąc pas. Ten ostatni utwór ze słowami i muzyką Jacquesa Brela stał się jednym z najważniejszych w repertuarze artysty. W 1989 roku pojawiła się w sklepach kolejna kaseta – Michał Bajor Nowe Piosenki z utworami Korcza, Stokłosy (muzyka), Rogalskiego, Młynarskiego, Kofty, Sosnowskiego (słowa) i innych równie znakomitych twórców. Nieco później przyszła kolej na kolędy (1991) i utwory dla dzieci (1992) oraz kasetę Michał Bajor 6 lat później (1992). Stworzył swój własny charakterystyczny styl, którym do dziś zachwyca swych wielbicieli na całym świecie. Jego nazwisko pojawiało się m.in. na afiszach Essen, Los Angeles czy Madrytu. Owocem poszukiwań zagranicznych ścieżek jest wydana wiosną 1994 roku płyta i kaseta angielskojęzyczna pt. Kings & Queens. W 1993 roku Bajor nagrywa dwanaście nowych utworów, wydaje nową płytę. Rozpoczyna również przygotowania do premiery spektaklu Bajor w Buffo w reżyserii Janusza Józefowicza. Spektakl ten staje się wkrótce kolejnym ogromnym sukcesem artysty. Rok 1994 to teatralny „come back” Bajora. Otrzymuje on rolę Che w musicalu Evita w chorzowskim Teatrze Rozrywki. Premiera miała miejsce 11 grudnia. O artystę upomniała się również scena dramatyczna. Zagrał więc wraz z Ewą Serwą w znakomitej sztuce Toma Kempińskiego pt. Odchodzić w reżyserii Andrzeja Rozhina oraz w spektaklu Głosy umarłych w Teatrze Telewizji. Piosenka jednak ani na moment nie została odsunięta na dalszy plan. W 1995 roku pojawia się na rynku płyta CD oraz dwie kasety Michała Bajora. Piosenki, które się na nich znajdują, są w większości rezultatem współpracy artysty z Piotrem Rubikiem i Andrzejem Ozgą. W międzyczasie mają miejsce kolejne sukcesy teatralne. Bajor gra bowiem w sztuce pt. Ewa Hitler pali Camele autorstwa i w reżyserii Jacka Koprowicza przygotowaną przez gdański Teatr Wybrzeże. W 1997 roku wygrywa telewizyjny plebiscyt na najlepszego rozmówcę programu Godzina szczerości. Po trzyletniej przerwie artysta wydaje cztery płyty będące antologią jego twórczości. Nagrywa dziesiątą, jubileuszową płytę pt. Uczucia – Michał Bajor 1998, a jednocześnie promuje Antologię. W „magicznym” 2000 roku ukazuje się nowy srebrny krążek: Kocham jutro. Sporo tu refleksji, ale i miłośnicy Michała „pogodnego” znajdą coś dla siebie, jak choćby Nie znajdą nas autorstwa Andrzeja Ozgi z muzyką Piotra Rubika. W tym samym roku RMF FM i Pomaton EMI wydają w serii Złota kolekcja płytę Michał Bajor – Błędny Rycerz. Również w roku 2000 wciela się Michał Bajor w rolę Cezara Nerona w filmie Jerzego Kawalerowicza Quo vadis?

Leszek Firek
Ukończył studia skrzypcowe we Wrocławskiej Akademii Muzycznej w klasie doc. Stefana Czermaka, a następnie dwuletnie studia podyplomowe o specjalności skrzypce barokowe w Akademii Muzycznej w Krakowie u Zygmunta Kaczmarskiego i trzyletnie studia w Dresdner Akademie für Alte Musik u Simona Standage’a. Uczestniczył w wielu kursach mistrzowskich. Ma w swej biografii liczne koncerty z czołowymi polskimi i zagranicznymi zespołami muzyki dawnej (także jako solista i koncertmistrz) m.in. Concerto Polacco, Orkiestra Barokowa Filharmonii Wrocławskiej, Arte dei Suonatori, z zespołem kameralnym i orkiestrą barokową Ganz Europa pod kierownictwem Simona Standage’a jako koncertmistrz II skrzypiec, Berlin Baroque, L’arpa festante. Grał u boku takich artystów, jak: m.in. Simon Standage, Reinhard Goebel, Wieland i Barthold Kuijkenowie, Lucy van Dael, Ryo Terakado, John Holloway, Andrea Marcon i in. Jest członkiem Dresdner Barockorchester, z którą wykonywał wielkie dzieła oratoryjno-kantatowe, m.in. J.S. Bacha: pasje, Mszę h-moll, Magnificat, kantaty, a także utwory innych kompozytorów: Haendla, Heinichena, Zelenki. Brał udział w nagraniach kilkunastu płyt CD dla różnych wytwórni (m.in. Channel Classics, Naxos, BIS, KOCH, DUX). Płyta AdS z koncertami Vivaldiego „La Stravaganza” z solistką Rachel Podger zdobyła najwyższe uznanie i szereg prestiżowych nagród jak: Diapason d’Or, Gramophone Editor’s Choice, Choc de la Musique, Classics Today. Dużym uznaniem cieszą się dwie płyty z muzyką skrzypcową siedemnastego wieku wydane przez amerykańską firmę MAGNATUNE, które L.Firek nagrał z kierowanym przez siebie zespołem Altri Stromenti. Leszek Firek jest współtwórcą Eksperymentalnego Wydziału Muzyki Dawnej w Szkole Muzycznej II st. we Wrocławiu, gdzie od 1994 roku prowadził klasę skrzypiec barokowych i zespołów kameralnych. Był także wykładowcą Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Gra na oryginalnych skrzypcach: francuskiego lutnika Pierre Delaunay, Paris 1763 i Franz Placht 1783 oraz na altówce barokowej. Zajmuje się też plastyką. Jego prace wystawiane były m.in. podczas Międzynarodowego Festiwalu „Wratislavia Cantans” Muzyka i Sztuki Piękne, Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach, Festiwalu Moniuszkowskiego w Kudowie, Wieniawskiego w Szczawnie, Klubie Filmu, Muzyki i Literatury we Wrocławiu, w Nysie, Zamościu i w Galerii Filharmonii we Wrocławiu. Wykonuje również recitale skrzypcowe połączone z wystawą swoich prac plastycznych.

Dr Jarosław Wróblewski
w latach 1988-1993 studiował w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, którą ukończył z wynikiem bardzo dobrym w klasie koncertowej organów Prof. Józefa Serafina. W latach 1993- 2002 studiował w Hochschule für Musik und darstellende Kunst „Mozarteum” w Salzburgu na „Wydziale Koncertowym”, w klasie Prof. Heriberta Metzgera, który ukończył z wyróżnieniem i nagrodą Ministra Republiki Austrii, a od roku 1995 na wydziale „Katolickiej Muzyki Kościelnej” zamkniętym dyplomem z wyróżnieniem w specjalnościach: organy, dyrygentura chóralna, improwizacja organowa i kompozycja kościelna. Brał udział w licznych konkursach organowych i został laureatem następujących z nich:
– Ogólnopolskie Przesłuchania Uczniów Szkół Średnich w Inowrocławiu (I miejsce),
– Międzynarodowy Konkurs Organowy w Kamieniu Pomorskim (IV miejsce),
– Międzynarodowy Konkurs Organowy w Gdańsku (wyróżnienie),
– Konkurs Organowy „Bacha i Buxtehudego” w Szekszard (Węgry) (III miejsce),
– Konkurs Organowy w San Elpido a Mare (Włochy) (runda finałowa).
Jako solista, dyrygent i muzyk kameralny występuje w Polsce, Austrii i Niemczech, Szwajcarii biorąc udział w licznych prawykonaniach utworów kompozytorów współczesnych (Seierl, Raditschnig, Mahmoud). Od kilku lat współpracuje z Międzynarodowym Towarzystwem im. Paula Hofhaymera w Salzburgu, dla którego przygotowuje liczne produkcje muzyczne (między innymi wykonanie wszystkich dzieł organowych Jehana Alaina). Obecnie jest adiunktem w Instytucie Muzykologii KUL i wykładowcą w Akademii Muzycznej im. F.Chopina w Warszawie. Doktorat w dziedzinie „Instrumentalistyka” uzyskał w Akademii Muzycznej w Krakowie.

Teatr Akademicki Uniwersytetu Warszawskiego powstał jesienią 1988 r. dzięki pomocy ówczesnego rektora profesora Grzegorza Białkowskiego i zarejestrowany został na Uczelni 1 lutego 1989 r. jako Koło Artystyczne. Twórcą i kierownikiem artystycznym Teatru jest Ryszard Adamski – absolwent Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego i aktor. W pracach Teatru biorą udział studenci różnych wydziałów Uniwersytetu Warszawskiego i innych uczelni warszawskich, pochodzący z całej Polski i z zagranicy, a także licealiści, wybrani podczas eliminacji. Od początku istnienia Teatru Akademickiego UW organizuje programy edukacyjne w zakresie teatru, kultury i sztuki, spotkania z wybitnymi przedstawicielami świata kultury, nauki, polityki i biznesu, promuje twórcze osiągnięcia ludzi młodych. Teatr zrealizował dziesiątki premier, zagrał kilkaset spektakli. Swoje spektakle prezentuje najczęściej na terenie Uczelni w Pałacu Kazimierzowskim, Pałacu Tyszkiewiczów-Potockich, Starym BUW-ie i w Piwnicy pod Harendą oraz w innych atrakcyjnych miejscach w Warszawie. Grał również w Gdańsku, Kołobrzegu, Krakowie (w Piwnicy pod Baranami, na Uniwersytecie Jagiellońskim), Olsztynie (m.in. na międzynarodowym festiwalu teatralnym) oraz za granicą: w Casablance, Edmonton, Indio, Los Angeles, Niagara-on-the-Lake, Montrealu, Paryżu, Portland, Salzburgu, Seattle, Sztokholmie, Toronto, Vancouver i Wiedniu. W czerwcu 1998r. decyzją Senatu Uczelni Teatr Akademicki UW został wpisany do Statutu Uniwersytetu jako Jednostka Ogólnouczelniana.

Michał Zieliński
Ukończył Liceum w ZPSM nr 4 im. Karola Szymanowskiego w Warszawie w klasie prof. Kazimierza Michalika. Jest dwukrotnym stypendystą Ministra Kultury. W 2004r. zajął II miejsce na Ogólnopolskich Przesłuchaniach Wiolonczelowych w Łodzi i zdobył II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie im. Kazimierza Wiłkomirskiego w Poznaniu. Wystąpił jako solista w sali koncertowej Filharmonii Narodowej w ramach Koncertu Laureatów Konkursów. W 2005 r. wygrywając przesłuchania w Polsce został wybrany uczestnikiem programu Morningside Music Bridge w Kanadzie gdzie otrzymał stypendium. Miał okazję pracować pod kierunkiem takich pedagogów jak: T. Strahl, S. Rolston, H. Jensen, A. Orkisz, A. Parisot, R. Jabłoński. Aktywnie uczestniczył w wykonaniach muzyki współczesnej, między innymi na Festiwalu Laboratorium Muzyki Współczesnej, gdzie jako solista wraz z kwartetem Kwartludium wziął udział w prawykonaniu utworu Aleksandra Kościowa. W lutym 2006 r. został zaproszony przez San Diego State University, aby dać cykl koncertów, prezentując głównie utwory Aleksandra Kościowa. Od 2008 roku tworzy wraz z pianistką Yuką Hattori duet o nazwie 2in1, w którym występuje w Polsce i za granicą. Duet w 2011 roku otrzymał trzecią nagrodę na 18th International Brahms Competition w Poertschach (Austria). W marcu 2012 r. Michał Zieliński zdobył I nagrodę oraz Nagrodę Specjalną za Wybitną Osobowość Artystyczną na II Ogólnopolskim Turnieju Wiolonczelowym w Warszawie. Obecnie kontynuuje naukę we Włoszech u jednego z najwybitniejszych wiolonczelistów świata – maestro Enrico Dindo.

Blues Royce
Zespół rozpoczął działalność w 2010 roku na IV Festiwalu Muzyki Organowej i Kameralnej „Per Artem ad Astra” w Krasnobrodzie. Założycielem zespołu jest Krzysztof Ostrowski, a w jego skład wchodzą muzycy, którzy oprócz muzyki klasycznej zafascynowani są bluesem i jazzem. Blues Royce koncertował m.in. w Ośrodku Azzun Orient w Barczewie, w Pałacu Polskiej Akademii Nauk w Jabłonnie, podczas Uroczystości 40 – lecia zakończenia studiów absolwentów wydziału Handlu Zagranicznego SGPiS (SGH) w Warszawie, w Centrum Konferencyjnym Wojska Polskiego z okazji 10-lecia Fundacji Młodzieżowej Orkiestry Kameralnej Divertimento w Warszawie, podczas Konferencji Naukowo-Szkoleniowej „Racjonalna antybiotykoterapia” pod patronatem Polskiej Akademii Nauk na Zamku w Rynie. Zespół tworzą:
Krzysztof Ostrowski – fortepian
Franciszek Pospieszalski – kontrabas
Michał Szeligowski – perkusja

Możesz również polubić…

Skip to content